Her telden çalan blog

Ah ahh ne pasta macerasıydı ama!!!

Şimdi efenim her zamanki gibi eşimi ve oğlumu uyuttuktan sonra mutfağa girdim. Gündüzden en sık yaptığım ve her zaman favorim olan yoğun çikolatalı pandispanyayı hazırladığım için tek yapmam gereken katlandırıp kremalandırıp süslemekti.
Pandispanyayı soğuması için kabında bırakmak sanırım ilk yaptığım hata oldu. Çünkü normalde kolayca çıkan pandispanya sanki zamkla yapıştırılmış gibi çıkmak bilmedi. Sonunda çıktı ama sadece bir parçası. Sonra kalan parçaları.. Alllahhhıımm!!! yeniden pandispanya yapmak içinde çok geçtii.. Aklıma Bahanemin dediği geldi "malzemeden korkma! o senden korksun!".. Ben de öyle yaptım, kremalandırdım, toparladım olabildiğince düzeltim. Biraz soğuması için buzdolabına kaldırdım.
Şeker hamurumu hazırlayıp önce evimin çatısını kapladım. Sonra alt katını. Sonrada bi güzel süsledim. Hatta pembe panjurlar bile yaptım. Kenarlara birazda çim.. İşte gençlikte hayalini kurduğumuz aşk yuvamız hazırdı. Tam türk filmlerindeki gibi. En sonunda çatıyıda koydum. Bacamızdan tüten kalpleride yerleştirdim.. Nihayetinde saat sabah 4 olduğunda pastam hazır ve nazırdı.. Çok mutlu bir şekilde uykuya daldım. Sonraki gün pastayı düşünmeden 14 kişiyi doyuracak yemekleri hazırlayabilirdim. Taaa kii sabah mutfağa girene kadar....
Eşimin işe gitmeden mutfağa uğramamasına sevinerek koşar adımlarla mutfağa girdim. Böylece pastayı görmeyecek ve sürprizde bozulmayacaktı. Ancak o da neeeee... Yuvamızın bir duvarı çökmüştü. Sanırım parçalanan pandispanyayı iyi toparlayamamışım.. :(((( Bu durumda sabahin dördüne kadar boşuna ayakta kaldığımamı yanayım, yoksa giden malzemeyemi yanayım, ya da şimdi ekstradan yeniden pastayla uğraşmam gerektiğinemi yanayım..


Bütün yanmaları bir kenara bırakıp, derin bir nefes alıp çatıyı kaldırdım. Alt katın şeker hamurunu sıyırdım. Kremşanti hazırladım. Pastanın yıkılan duvarını düzelttim altını bir dilim ekmekle destekledim. Krema ile sıvayıp dolaba kaldırdım.
Markete alışverişe gittim. Vee o da neee.. Evimin duvarlarını kaplamam için harika şekerler varmış meğer. Bu durumda yeniden şeker hamuru ile uğraşıp bir kere daha hayal kırıklığı yaşamama gerek yok.. Ee patikayada birazcık taş şeklindeki çikolatalardan koydum mu tamamdıırrr! Super super... Pencereler içinde küçük şeker hamuru keser çikolata ile camları çizerim... Allahım sanırım başarıcam :D
Sonuçta her karanlığın sonunda aydınlık gelir ya.. İşte bu şekerler benim aydınlığım oldu! Teşekkürler Çooookk Şeekkerr..

Ve iyi ki doğdun sevgili eşim! İyi ki benim eşim oldun ve benimle bu güzel yuvayı kurdun!