Her telden çalan blog

Yeni bir yıla girdik, hatta şimdiye dek iki sofraya misafir bile oldum, ancak bir türlü yayınlamak mümkün olmadı. Yoğunluk halen devam ediyor, bu bütün bir yıl yine böyle yoğun olacağım anlamına mı geliyor acaba? Neyse, yılın ilk saatlerini kardeşimin evinde geçirdik. Aperatiflerle süslediğimiz soframız, yemek sonrası için oldukça fazla geldi aslında. Çocukların neşeleri ve bitmeyen enerjileri, bizim iş sonrası epey azalan enerjilerimize inattı neredeyse. Devletimizden, bundan sonraki tüm önemli gün ve haftaların hafta sonuna denk gelmesini istiyoruz :)

- Annemin olduğu ortamda Arnavut böreksiz masa olmaz.

- Mercimek köftesi

- Kabak tatlısı

- Dar zamanda istediğim gibi süsleyemediğim kestaneli pastacık :)

- Kestaneli hindimiz yoktu ama kestane şekerimiz vardı :)

- Yılbaşında masamızdaki en ilginç yiyecek kuruyemişti! Eminim kuruyemişçiler, en çok yılın son haftasında iş yapıyorlardır, marketlerde görüyorum herkes torba torba cips ve kuruyemişi evine götürüyor. Bizim için çok rutin, çünkü yaz kış, özellikle çekirdek merakımız var :) Fotoğraftaki kuruyemişler, kardeşimin Afganistan'dan getirdiği kuruyemişler. Öylesine değişik, öylesine lezzetli ki anlatamam. Örneğin bu leblebiler, minicik (bir avuca kaç tane sığdığına dikkat), sanki kavrulmamış nohutu hatırlatıyor, ama çok farklı bir lezzeti var.

- Bunlar da ne diye merak ediyorsanız, Afganistan'da halk çekirdek çıtlar gibi çam fıstığını çıtlatıyormuş, kabukların içinden epey irice çam fıstığı çıkıyor. Hele bir dut kurusu ve kuru üzümleri vardı ki (malesef fotğraflamayı unutmuşum), taze dutun aynı boyda ve tatda, ama kuru olduğunu düşünün. Kuru üzümü de yemyeşil renkli ve çok çok tatlı. Kuruyemişçiler, Afganistan kuruyemişi getirtin arasıra :)