Her telden çalan blog

Amerika’nın Fledelfiya eyaletinde yaşıyan Jarvis isimli bir kızın annesi 1906 yılında vefat etmiş, kimsesi kalmıyan Jervis’in üzüntüsü aylarca sürmüş, ağlamış, dertlenmiş, uyumamış, hayata küsmüş hatta intihara bile teşebbüs etmiş. Jarvis’in komşularından biri çocuğa özel bir yakınlık duyup onunla arkadaş olmayı başarmış.Jarvis’e ”insanlar doğar, yaşar ve ölür bu bir tabiat kanunudur, bunu önlemenin çaresi yoktur.” demiş. Bu sözler Jarvis’i etkilemiş, ölümünde doğal bir olay olduğunu, ölenle ölünmediğini, hayatın devam etmekte olduğunu, bunu kabullenmek zorunda olduğunu anlamış.

Elbette annesine sevgisi azalmamış, annesi ve anneler için ne yapılabileceğini düşünmeye başlamış. Annesinin ölüm yıldönümü olan tarihte , acısını paylaşmak ve annesini anmak için toplanan arkadaşlarına ” bu kadar acı çektim, aqnladım ki annemin yerinin doldurulması mümkün değil, hiç olmazsa yılın bir gününü annelerimize ayıralım , onları anmaya, onları yücelticek davranışlar sergilemeye çalışalım,gönüllerini alacak güzel sözler söylüyelim, hoşnutluklarını kazanmaya çalışalım, bizim için yaptıklarına karşılık minnet ve şükran duygularımızı anlatalım, böylece annemize olan sevgi borcumuzu ödemeye gayret edelim.” demiş.

O günden sonra Jarvis ve arkadaşları ile olaya ilgi duyanlar Anneler Günü’nü kabul ettirmek, tanıtmak ve yaymak için ısrarla çalışmışlar ve başarılı olmuşlar.